𒂎 ESKİ GÜNLER

Ah o eski günler... Her insanın yaşamında unutulmaz anılar ve derin duygular bırakan zaman dilimleri...  

Her birimiz yaşlar ilerledikçe eski hatıralarımızı, deneyimlerimizi, kazançlarımızın yanı sıra kaybettiklerimizi bazen gülerek, bazen de hüzünlenerek anmaz mıyız? Ve hatta bazen de "bana eski günler lazım, bir de şimdiki aklım" demez miyiz? Oyle zaman olur ki, biz eski günleri unutsak bile onlar asla bizi unutmaz ve zamanın derinliklerinden gelip yeniden düşerler hatırımıza... Bazen de hatıralarda kalan o eski günler, gelecek günler için tecrübe olurken, geçmişimizi geleceğe taşıdıkça bizlere rehber de olurlar....

Ya yaşlılık, ya ömrün o son demlerindeki "son mevsimim" denen yıllar? "Insan, ihtiyar olmaya karar verdiği gün ihtiyarlar." derler ama yaş dediğimiz şey de aslında sevgi gibidir. saklanmaz, belli olur... Havanın değişimini bile genç uzuvlar değil, ihtiyar kemikler sezmezler mi? Ben de yaşlanmanın yüzümden çok belleğimde yaratacağı buruşukluktan korkarım en çok! Herkesi bıktıracak kadar yaşayan kişi de çok yaşamış demektir ki, kimseyi bıktırmadan gitmek isterim şu fani dünyadan...
"Akıl yaşta değil, baştadır." derler de, aklımızı başımıza getiren de zaman yolculuğunda epeyce ilerlemiş olan yaşımızdır sonuçta!

Şiirimizin kahramanı da ilerlemiş yaşının ve ilkbahara benzettiği gençliğinin artık uzaklarda kalıp, ömür mevsiminin kışa döndüğünün ve o taze baharın bir daha asla gelmeyeceğinin bilincinde... Hayallerinin yerini anılar almış, zaman denen değirmen gençliğini çalmış, rengi solmuş, ruhu daralmış. artık ileriye değil geriye bakan solgun gözleriyle "nerde ah o eski günler" demekte...

Kuru dallar, solgun güller
Rüzgar söyler, gönlüm dinler
Nerde benim nevbaharım
Nerde ah o eski günler...

Gökten hayaller yağardı
Güneş ruhuma doğardı
Sevdam bitti, saç ağardı
Nerde ah o eski günler...

Aşk damardan girip kana
Kalp benzerdi çağlayana
Söyle gönlüm, söyle bana
Nerde ah o eski günler...

Ümidimin ardı sıra
Çekip gitti kaç hatıra
Küstüm artık aynalara
Nerde ah o eski günler...

Tadı tuzu yok nefsimin
Gözü nemli her resmimin
Yolcusuyum son mevsimin
Nerde ah o eski günler...

(Bartın Gazetesi’nin 10 Şubat 2025 tarihli sayısında yayınlanan Tarık ÇITAK yazısı)